Lees verder
Als de mokerslag van de diagnose longkanker een beetje is geland, kom je in het behandeltraject. Je hebt nergens meer tijd voor en je wordt geleefd door de artsen en het ziekenhuis. Je leven is totaal veranderd. Je bent zelf het ziekenhuis geworden. Daar speelt je leven zich nu af.
Onderzoeken, MRI’s, CT-scans, afspraken met artsen en verpleegkundigen, medicatie, chemo, stereotactische bestralingen en immuuntherapie. Er waren maanden dat we iedere dag in het ziekenhuis waren. Altijd met mijn man Peter. We grapten wel eens dat we er beter een kamer konden huren.
Mijn strategie
Van fitte, ondernemende en zelfstandige vrouw die nooit ziek was, ben je in een keer kankerpatiënt. Ongeneeslijk ziek. Hoe verwerk je zoiets ingrijpends? Hoe ga je daar mee om? Wat betekent dit voor je toekomst? Heb je nog wel een toekomst?
Mijn strategie was en is nog steeds de volgende:
- Kracht vinden in positiviteit.
- Relativeren.
- Mentale en fysieke fitheid.
- Facebook was mijn therapeutische uitlaatklep.
- Mindfulness en bewuster leven in het hier en nu.
- Proberen niet te veel te piekeren.
- Verstand op 0 en naar de sportschool om te trainen. Veel wandelen.
- Nog gezonder eten.
- Veel leuke stippen op de horizon. Vakanties, vrienden, uitstapjes, gezelligheid en ontspanning.
Ook tijdens en na de behandelingen hield ik mij zoveel mogelijk vast aan deze strategie. Toen trainen door vermoeidheid niet meer ging, bleef het wel prioriteit in mijn gedachten. Toen het eten door de misselijkheid lastig werd, moest ik mijn focus bijstellen. Ik heb een coach gezocht die mij kon helpen met het mentale stuk. Dat is een goede zet geweest. Zij, zelf ex-kankerpatiënt, hielp mij met issues als accepteren en loslaten. We maakten gebruik van de technieken van Neuro Linguïstisch Programmeren (NLP). Ik kwam er altijd met verfriste energie vandaan.
Een andere, nieuwe Pia
Er is heel veel gebeurd. Ik heb, samen met Peter en het gezin, veel moeten incasseren. Verlies op veel vlakken en afstand nemen van oude vanzelfsprekendheden. De oude Pia is er niet meer. Wel een nieuwe, andere Pia. Er zijn goede dagen en hele slechte dagen. Fysiek en mentaal. Ik weet en accepteer dat nu en dat maakt het wat makkelijker om er mee om te gaan.
Ik ben ongeveer al 2 jaar in remissie. Geen kankeractiviteit. Alles rustig. Om de 3 maanden controle CT-scan (longen) en MRI (hersenen).
Tijdbom zonder tijdsinstelling
Die remissie is natuurlijk fantastisch. En ongelooflijk, omdat alles er in eerste instantie slecht uitzag. Maar het is ook onzeker. Je hebt geen behandelingen meer. Het voelt als een tussenfase. Een soort niemandsland tussen ziek en gezond. Een tijdbom zonder tijdsinstelling.
Dat is lastig om mee te leven. Veel mensen denken dat je weer beter bent. Wat helaas natuurlijk niet zo is. Maar ook in deze fase focus ik me weer op mijn aanvankelijke strategie. Ik hou me vast aan de handvatten die ik kreeg van mijn mental coach en recent van mijn psycholoog. De kracht van positiviteit en loslaten zijn sterk. Ook in het niemandsland.
Pia heeft longkanker in fase 4 met uitzaaiingen in de hersenen. In 2019 kreeg ze de diagnose na een epileptische aanval. Na chemo, bestralingen en immuuntherapie is ze sinds twee jaar in remissie. Haar longkanker is ongeneeslijk. Pia woont met haar man Peter in Zuid-Limburg. Ze heeft drie volwassen zoons en twee kleinkinderen.
