Anne-Mieke van den Berg: "Ik kwam bij de dokter met overgangsverschijnselen"

Anne-Mieke van den Berg is vrijwilliger bij Longkanker Nederland. In 2006 kreeg ze de diagnose longkanker en hoewel de kanker al 9 jaar weg is, gaat ze nog twee keer per jaar naar het ziekenhuis voor controle.

“Ik weet het nog goed: 16 oktober 2006. Dat is de datum waarop ik te horen kreeg dat ik longkanker had. Ik kwam met overgangsklachten bij de huisarts. Eigenlijk wilde ik alleen maar pillen ophalen, maar de huisarts stond erop om bloedonderzoek te doen en een foto van mijn longen te maken. Dat irriteerde me: ik had helemaal geen tijd voor dat soort flauwekul. Maar toen de assistente me enkele dagen later belde met de vraag of ik meteen naar de praktijk wilde komen, wist ik dat het fout zat.”

“In het ziekenhuis bleek dat ik na drie weken van onderzoeken opnieuw twee weken moest wachten voordat er een PET-scan gemaakt kon worden. Dat vond ik te lang duren. Ik ben toen zelf alle ziekenhuizen gaan bellen en kon uiteindelijk een week eerder in het VU ziekenhuis in Amsterdam terecht. Ondertussen had ik ook een afspraak in het ziekenhuis (UZA) in Antwerpen gemaakt voor een second opinion. Daar ben ik uiteindelijk heel snel geopereerd en later met chemo behandeld.”

“De tumor was nog niet uitgezaaid, maar er was wel een klier besmet. Ze hebben een long verwijderd Het is heel raar: je gaat voor je gevoel ‘gezond’ het ziekenhuis in, want ik had nergens last van, maar je komt er gesloopt weer uit. Je conditie is in één klap van goed naar 0,0 gedaald. Je moet natuurlijk herstellen van de zware operatie, maar daarnaast heb je ook nog eens de helft minder zuurstof, dat is heel akelig. Op de één of andere manier heb je in je hoofd nog genoeg lucht om alles te doen. Na herstel van de operatie heb ik 4 chemokuren gehad. Vervolgens 20 bestralingen in het ZRTI in Vlissingen.

“Ik vind het vervelend om te moeten uitleggen dat ik niet meer alles kan. Aan de buitenkant zie je dat niet. Vroeger was ik altijd druk bezig en lichamelijk heel sterk. Het is confronterend dat dat nu niet meer zo is. Het voelt als een tekortkoming. Maar ik moet eerlijk zeggen: ik ben één van de bofkonten, die longkanker heeft overleefd.”

“Ik ga nog twee keer per jaar voor controle naar het ziekenhuis. Dat is elke keer weer spannend. Normaliter heb ik binnen een uur de uitslag van een scan of foto. De laatste keer keek de arts iets langer naar de foto en twijfelde. Toen er uiteindelijk –na een halve dag wachten- toch niks aan de hand bleek, kwamen de tranen spontaan: zo’n opluchting.

Tip van Anne-Mieke

Ga onmiddellijk op zoek naar een ziekenhuis waar ze zo snel mogelijk de diagnose kunnen stellen. Het niet weten, is bijna erger dan het hebben van kanker.

MSD Beter Magazine

Anne-Mieke heeft in november 2020 haar verhaal verteld in in het MSD Beter Magazine. Het artikel lees je via onderstaande link.