Carla en Daniëlla Lima: "Iedereen rouwt op zijn eigen manier"

Twee jaar geleden is de vader van Carla en Daniëlla Lima overleden aan longkanker. Hij was toen 77 jaar oud. Dat het niet zo goed met hem ging, wisten de zussen, maar dat het om longkanker ging, kwam als donderslag bij heldere hemel. Hij had nooit veel gerookt en was al jaren gestopt.

“Hij viel af. Daar begon het mee. Eigenlijk had hij al twee jaar allerlei kwaaltjes, maar hij was een sterke man, gespierd ook, en als hij naar de huisarts ging, zei hij altijd dat het helemaal goed ging. Hij vond het moeilijk om ouder te worden. Op een gegeven moment dachten ze dat hij te eenzijdig at en kreeg hij B12 en ijzer. Daardoor ging het weer beter met hem.”

“Uiteindelijk moest hij toch naar het ziekenhuis om bloed te prikken en een echo te maken. Toen ging het balletje rollen. Ze hadden een plekje gezien op zijn longen en hij werd doorverwezen naar de Daniel den Hoedkliniek in Rotterdam. Toen we dat hoorden, schrokken we enorm, want dat betekende kanker.”

“Het duurde heel lang voordat hij zwak werd. Daarom geloofden we het eerst niet toen hij te horen kreeg, dat het einde verhaal was. Hij heeft nog negen maanden geleefd, maar pas in de laatste twee maanden ging het echt slecht. Hij kon zijn tanden niet meer poetsen, omdat de borstel pijn deed aan zijn tandvlees. Als hij geschoren werd door de hulp, moest hij daarna eerst een dutje doen, omdat hij zo moe was.”

Het regelen
“We waren bang dat hij zou stikken, omdat patiënten met longkanker het vaak zo benauwd hebben, maar uiteindelijk ging hij heel vredig. Daarna begon voor ons het grote regelen: zijn huis moest leeg, de huur moest opgezegd worden, zijn begrafenis moest geregeld, zijn verzekeringen en abonnementen moesten worden opgezegd. Het viel tegen hoe instanties reageerden. Zo moesten we negen dagen van zijn pensioen terug betalen, omdat hij midden in de maand was overleden en de uitvaartverzekering bleek lang niet alles te dekken, ook al hadden we daar vooraf wel naar geïnformeerd.”

“We kwamen erachter dat iedereen op een andere manier rouwt. Carla zonderde zich heel erg af en concentreerde zich vooral op de zorg voor haar kinderen. Daniëlla werd een soort robot, die maar niet kon huilen. Pas een jaar na zijn overlijden kwamen de tranen en toen haar jongste dochter geboren werd, die haar opa nooit zal kennen, had ze het er moeilijk mee.”

“Het is al weer twee jaar geleden, maar soms missen we hem zo. Hij was zo’n lieve man. Laatst hadden we het nog over hem en toen moesten we allebei zo huilen.”

Tip van Carla en Daniëlle

Check de uitvaartverzekering echt goed. Als er iets mis mee is, kan de consumentenbond je daar goed bij helpen. En geef elkaar de ruimte om op verschillende manieren met het verlies om te gaan en te rouwen.