Hans ging 11 november met zijn vrouw Merel mee naar het ziekenhuis voor de uitslag van de onderzoeken. Hij verwachtte te horen dat ze een virus had, maar het bleek uitgezaaide longkanker te zijn. Hans: “Ik ben nog nooit zo geschrokken.”
“Bij ons in Groningen is 11 november de dag dat kinderen met lampionnetjes langs de deuren gaan om liedjes te zingen en snoep op te halen. Merel en ik kwamen thuis na de afschuwelijke diagnose, terwijl de kinderen uitgelaten blij uit school kwamen met hun lampionnetjes. Vreselijk veel zin hadden ze om met vriendjes langs de deuren te gaan. Ik hebt toen ontdekt dat ik eigenlijk een meester acteur ben: ik heb niet aan ze laten merken dat ik eigenlijk compleet van de wereld was.
Houden van
Sinds de diagnose longkanker bij Merel beleef ik alles 10x intenser. Als ik boos ben, ben ik 10 x bozer dan dat ik eerder van mezelf kende, maar ik houd ook 10x meer van Merel dan ik al deed. En ik hield voor de diagnose al zoveel van haar. Mijn zorg is mijn gezin. Sinds Merel nieuwe medicijnen gebruikt waardoor ze zich goed voelt en haar energie ook weer toeneemt, is er meer rust.
Vrienden
Ik merk nu hoe moe ik eigenlijk ben van de rollercoaster waar we het afgelopen half jaar in terecht zijn gekomen. Ik geef er maar wat aan toe. We proberen zoveel mogelijk in het nu te leven en te genieten van hoe het nu gaat. Ze zeggen altijd: in tijden van nood leer je je vrienden kennen. Dat klopt en Merel en ik kunnen echt zeggen dat wij heel veel goede vrienden hebben! Daar prijzen we ons zeer gelukkig mee.”
Lees hier het verhaal van Merel
Tips van Hans
Huilen helpt mij, veel huilen lucht op. En erover praten met vrienden. Als het me allemaal teveel wordt ga ik een rondje fietsen of wandelen.