Lees verder
Studente Eva Kroot kreeg dit jaar heel slecht nieuws. Ze heeft ongeneeslijke longkanker. Desondanks heeft de ziekte haar ook iets gebracht.
In maart kreeg je de diagnose longkanker stadium IV. Hoe gaat het nu?
“Op en af. Meestal goed. Ik ben vrij positief ingesteld. Na een chemotherapietraject wezen de laatste twee scans uit dat de uitzaaiingen zijn gekrompen. Dat geeft hoop. Al drong het vorige week ineens weer tot me door dat ik gewoon echt ernstig ziek ben. Mijn stemming wisselt nogal sinds de diagnose. Over het algemeen ben ik een vrolijk persoon.
Ik had dit natuurlijk nooit verwacht. Bij wat hoesten en een bult in je nek denk je niet meteen aan longkanker stadium IV. Zonder genetische aanleg komt dat heel weinig voor bij mensen van mijn leeftijd. In de kamer van de arts was het alsof de grond onder mijn voeten verdween. Gelukkig was mijn vriend bij de diagnose en de internist zo lief om mijn ouders en schoonouders te bellen. Een week later kwam er nog een klap bovenop: dat mijn ziekte ongeneeslijk is. Toen kon ik alleen nog maar huilen.”
Bron: Planet Health