Lees verder
Vandaag is het Wereldkankerdag. Op deze dag is er wereldwijd aandacht voor de impact die de ziekte heeft. Miriam (49) deelt haar verhaal op libelle.nl over het leven met uitgezaaide longkanker.
“Drie maanden voordat ik de diagnose longkanker kreeg, maakte ik met mijn man een bijzondere reis. Achteraf gezien was dat een van de beste beslissingen die we konden nemen. Als we hadden gewacht, was het misschien niet meer mogelijk geweest. Nu, op dit moment, kan ik nog maar veertig meter lopen. Dat wordt straks hopelijk weer beter. Het is een enorme omschakeling. Van iemand die altijd fit was en vol energie zat, ben ik nu beperkt tot kortere afstanden.”
Onwerkelijk
Ik voelde me al langere tijd niet goed en was vermoeid. Toen ik ook iets geks bij mijn borst voelde, brak het moment aan om naar de huisarts te stappen. Daarna kwam ik al snel in de medische molen terecht. Net na kerst kreeg ik de uitslag: een zeldzame vorm van longkanker. Toen ik dat hoorde, dacht ik meteen dat er een vergissing was gemaakt. Kregen niet alleen mensen die hun hele leven roken en 65 jaar of ouder zijn deze diagnose? Ik leefde altijd gezond en sportte veel, longkanker paste niet in dat plaatje. Het voelde onwerkelijk.
Alles uit het leven halen
Sommige mensen zeggen dat ze het leven meer waarderen door hun ziekte, maar ik vond het altijd al prachtig. Ik heb een maand alleen maar gehuild, daar ben ik uitgekomen. Feit blijft dat deze ziekte mijn levensverwachting aanzienlijk inkort, dus laat ik er dan alles uithalen. Voor mij betekent dat een wandeling maken in het bos en me verwonderen over het feit dat de natuur fantastisch is. Dat kan ook het luisteren naar het geluid van ganzen zijn en, als ik echt ziek ben van de behandeling, het kijken naar vogels.”
Lees het artikel verder op libelle.nl
fotograaf Bastiaan Heus